Kathmandu Valley
Door: Christine en Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
29 Oktober 2007 | Nepal, Kathmandu
Bij aankomst in Kathmandu werden we meteen geintroduceerd met de ietwat aparte rituelen van de Hindu's en Buddhisten. Een van de grootste festivals van Nepal was namelijk aan de gang: 'Dasain', en wij mochten meteen meegenieten van een van de hoogtepunten van dit festival: Het offeren van ongeveer 108 geiten en nog wat buffalo's. Wij hebben slechts de slachting van 2 geiten en 1 buffalo mee mogen maken, maar dat was echt meer dan genoeg...
We stonden 's ochtends om 8 uur al gereed met camera en al, op Durbar Square, het tempel-centrum van Kathmandu.
Het slachtings-ritueel geschiedde ongeveer als volgt:
Een geitje (of een buffalo) wordt een afgezet gebiedje binnengesleept, waar in het midden een altaartje voor een god/godin staat. Daar wordt het dier gekalmeerd dmv het friemelen in diens anus door een daarvoor geschikt persoon (niet iedereen mag natuurlijk zomaar in de anus van een geit friemelen). Vervolgens wordt er een soort gebed over het dier uitgesproken en gooien ze water over hem heen; als het dier het water uitschudt (wat vrijwel altijd gebeurt, aangezien dit een normale reactie is voor een harig dier dat wordt natgemaakt), dan is hij 'slachtklaar', doet het beest dit niet, dan zal hij ook niet geslacht worden.
Nadat het dier het water heeft uitgeschud klinkt er al wat geklap en gejoel van omstanders, wij zelf kunnen amper toekijken. Het dier wordt door iets van 3 mannen vastgehouden, terwijl 1 man hem onthoofd met 1 harde zwaai van zijn sikkel. Maar dan is de pret nog niet voorbij; het onthoofde lichaam wordt bij z'n poten in 2 cirkels over het afgezette gebiedje gesleept, wat een rood bloedspoor om het altaar achterlaat. Het onthoofde lichaampje wordt, al na-stuipend, in een hoekje gedeponeerd en het hoofd wordt bij het altaar gelegd.
Nadat we dit 3 keer hadden gezien, vonden we het wel mooi geweest en zijn we verder de stad in gedoken om wat meer van het festival mee te krijgen. Helaas was daarvan voor ons als toeristen verder niet bijzonder veel te zien, behalve dan heel veel drukte en chaos. De hele stad was tempels aan het bezoeken, wat zorgde voor kilometers aan rijen verspreid door de stad.
Verder hebben we ons in Kathmandu zelf ook uitgeleefd met het bezoeken van de honderden tempels die zich in deze stad bevinden. Hieronder viel ook de 'Swayambunath Temple', ofwel 'Monkey Temple', waar zich letterlijk overal rondom de tempel aapjes bevinden. De architectuur van al deze tempels is wel heel bijzonder, maar door de grote hoeveelheid ervan, ook een beetje overweldigend, je weet gewoon niet waar je moet beginnen (of eindigen). Het helpt ook niet echt dat het hinduisme/buddhisme voor ons een compleet raadsel is...
Nadat we klaar waren met de tempels in Kathmandu, zijn we verder de 'Kathmandu Valley' ingegaan op zoek naar, jawel, nog meer tempels. Deze vonden we in Boudha/Bodhnath, Patan en Bhaktapur.
In Boudha/Bodhnath bevindt zich de grootste stupa van heel Nepal. Het is hier bij alle tempels de gewoonte om er 'clockwise' omheen te lopen. Dit doet dan ook iedereen heel braaf, wat erg vervelend kan zijn, als je je afslag vanaf de tempel net voorbij bent gelopen en dus weer opnieuw een rondje moet lopen om er alsnog te komen.
Onze guesthouse bevond zich ongeveer naast het klooster, dus we werden gewekt met het getrommel en gemompel door een luidspreker afkomstig van het klooster, waar heel wat monniken heel ijverig aan het bidden waren. Zelf hebben we ook zo'n ceremonie mee mogen maken. We waren achter in de zaal gaan zitten op een paar kussens, waarvan we later lazen in de lonely planet, dat je daar juist absoluut niet op moest gaan zitten... Maar de monniken bleven heel beleefd en verwezen ons naar nieuwe zitplaatsen.
In Patan en Bhaktapur hebben we nog meer tempels bezocht en uiteraard de 'King Curd' gegeten (de beste yoghurt van heel Nepal). Ook hebben we tussen de lokale bevolking ontbeten, wat het volgende inhield: een thee + een chapati (soort roti) + curry... Niet echt het ideale hollandse ontbijt, maar wel een (aparte/)leuke ervaring.
Ondertussen hebben we de ouders van Lisette nog ontmoet in Patan voor een gezellig avondje/ochtendje bijkletsen.
Vandaag is het alweer Lisette's 18e verjaardag en zijn we zo'n beetje aan het einde gekomen van onze avonturen in Nepal. Morgen vertrekken we met de bus naar India en gaan de belevenissen daar gewoon weer door... We houden jullie op de hoogte
Veel liefs,
Lisette & Christine
We stonden 's ochtends om 8 uur al gereed met camera en al, op Durbar Square, het tempel-centrum van Kathmandu.
Het slachtings-ritueel geschiedde ongeveer als volgt:
Een geitje (of een buffalo) wordt een afgezet gebiedje binnengesleept, waar in het midden een altaartje voor een god/godin staat. Daar wordt het dier gekalmeerd dmv het friemelen in diens anus door een daarvoor geschikt persoon (niet iedereen mag natuurlijk zomaar in de anus van een geit friemelen). Vervolgens wordt er een soort gebed over het dier uitgesproken en gooien ze water over hem heen; als het dier het water uitschudt (wat vrijwel altijd gebeurt, aangezien dit een normale reactie is voor een harig dier dat wordt natgemaakt), dan is hij 'slachtklaar', doet het beest dit niet, dan zal hij ook niet geslacht worden.
Nadat het dier het water heeft uitgeschud klinkt er al wat geklap en gejoel van omstanders, wij zelf kunnen amper toekijken. Het dier wordt door iets van 3 mannen vastgehouden, terwijl 1 man hem onthoofd met 1 harde zwaai van zijn sikkel. Maar dan is de pret nog niet voorbij; het onthoofde lichaam wordt bij z'n poten in 2 cirkels over het afgezette gebiedje gesleept, wat een rood bloedspoor om het altaar achterlaat. Het onthoofde lichaampje wordt, al na-stuipend, in een hoekje gedeponeerd en het hoofd wordt bij het altaar gelegd.
Nadat we dit 3 keer hadden gezien, vonden we het wel mooi geweest en zijn we verder de stad in gedoken om wat meer van het festival mee te krijgen. Helaas was daarvan voor ons als toeristen verder niet bijzonder veel te zien, behalve dan heel veel drukte en chaos. De hele stad was tempels aan het bezoeken, wat zorgde voor kilometers aan rijen verspreid door de stad.
Verder hebben we ons in Kathmandu zelf ook uitgeleefd met het bezoeken van de honderden tempels die zich in deze stad bevinden. Hieronder viel ook de 'Swayambunath Temple', ofwel 'Monkey Temple', waar zich letterlijk overal rondom de tempel aapjes bevinden. De architectuur van al deze tempels is wel heel bijzonder, maar door de grote hoeveelheid ervan, ook een beetje overweldigend, je weet gewoon niet waar je moet beginnen (of eindigen). Het helpt ook niet echt dat het hinduisme/buddhisme voor ons een compleet raadsel is...
Nadat we klaar waren met de tempels in Kathmandu, zijn we verder de 'Kathmandu Valley' ingegaan op zoek naar, jawel, nog meer tempels. Deze vonden we in Boudha/Bodhnath, Patan en Bhaktapur.
In Boudha/Bodhnath bevindt zich de grootste stupa van heel Nepal. Het is hier bij alle tempels de gewoonte om er 'clockwise' omheen te lopen. Dit doet dan ook iedereen heel braaf, wat erg vervelend kan zijn, als je je afslag vanaf de tempel net voorbij bent gelopen en dus weer opnieuw een rondje moet lopen om er alsnog te komen.
Onze guesthouse bevond zich ongeveer naast het klooster, dus we werden gewekt met het getrommel en gemompel door een luidspreker afkomstig van het klooster, waar heel wat monniken heel ijverig aan het bidden waren. Zelf hebben we ook zo'n ceremonie mee mogen maken. We waren achter in de zaal gaan zitten op een paar kussens, waarvan we later lazen in de lonely planet, dat je daar juist absoluut niet op moest gaan zitten... Maar de monniken bleven heel beleefd en verwezen ons naar nieuwe zitplaatsen.
In Patan en Bhaktapur hebben we nog meer tempels bezocht en uiteraard de 'King Curd' gegeten (de beste yoghurt van heel Nepal). Ook hebben we tussen de lokale bevolking ontbeten, wat het volgende inhield: een thee + een chapati (soort roti) + curry... Niet echt het ideale hollandse ontbijt, maar wel een (aparte/)leuke ervaring.
Ondertussen hebben we de ouders van Lisette nog ontmoet in Patan voor een gezellig avondje/ochtendje bijkletsen.
Vandaag is het alweer Lisette's 18e verjaardag en zijn we zo'n beetje aan het einde gekomen van onze avonturen in Nepal. Morgen vertrekken we met de bus naar India en gaan de belevenissen daar gewoon weer door... We houden jullie op de hoogte
Veel liefs,
Lisette & Christine
-
29 Oktober 2007 - 09:42
Pax En Eva Luna:
lieve lisette (met een s)
van harte gefeliciteerd met je verjaardag
leuk om steeds je verslag te lezen.... -
29 Oktober 2007 - 12:45
Mam Eveline:
Jullie "slachtfilmpjes" deed onze hele groep griezelen!....Wat een wrede rituelen.
Gelukkig ook andere filmpjes gezien van o.a. Tet die door de slurf van een olifantje weer op zijn rug wordt terug gezet..!!
Nogmaals goede reis!
liefs Mam -
29 Oktober 2007 - 13:17
Loes:
Is er een spectaculairder omgeving om 18 in te worden? Set, gefeliciteerd! Willen jullie de rest van de reis alsjeblieft met beide benen op de grond blijven? Stort je maar in de meer aardse genoegens! Liefs, Loes -
29 Oktober 2007 - 13:24
Mikey:
Haha, ik weet bijna niet meer wat ik moet zeggen op jullie verhalen, echt te cool allemaal! Lisette...van harte met je 18e verjaardag!
kuss -
30 Oktober 2007 - 09:02
Oomen:
haha jullie beleven gewoon meer dan ik!!! keep it up! -
30 Oktober 2007 - 15:05
Steef:
Hey Tetje, heb je een leuke verjaardag gehad? Dankjewel voor de mooie ring - hij zit om mijn vinger! De brief was superlief. Hier is alles goed. Wens jullie heel veel plezier in India. Ben echt heel benieuwd hoe jullie dit land gaan vinden! Als je nog tips nodig hebt, mail me maar! Leef intens met jullie mee! Hele dikke knuffel! -
04 November 2007 - 12:25
Carla En Toon:
Nog gefeliciteerd met je verjaardag Lisette !! We hopen dat je met je reiservaringen wijzer in het leven komt te staan. Geniet nog maar van je prachtige reis. groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
