Tussen hemel en aarde; Bungy jumpen.
Door: Christine en Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
29 Oktober 2007 | Nepal, Kathmandu
Agenda van 24 oktober; BUNGY JUMPEN!
' Bungy Nepal at the Last Resort may be the most spectacular jump on the planet. At 160 meters high in a tropical gorge with the Bhote Kosi, one of the world's wildest rivers, raging below, Bungy Nepal is Nepal's Ultimate Rush and one of the longest free-falls in the world. '
Om 5.45 ging de wekker om om 6 uur bij het bungy kantoortje te staan. We waren blijkbaar niet de enige daredevils, we vertrokken met maar liefst 2 busjes naar 'the Last Resort', - een zeer geruststellende naam, ahum- een aantal km van de Tibetaanse grens verwijderd. Na de busreis van 3 uur zagen we in de verte de bungy-hangbrug al hangen. De 166 meter lange hangbrug verbind twee stukken land met elkaar die worden gescheiden door een kloof van 160 meter diep! De hangbrug mag dan wel van Zwitsers ontwerp zijn en 'safety factor 4' (??!) hebben, het is en blijft een hangbrug..
De oversteek ervan was al een hele uitdaging op zich.. Lisette, die wat van mama's hoogtevrees heeft geerfd, bereikte met knikkende knieen de overkant en ook Christine was behoorlijk bang;
- 'Ik weet niet of ik nu heel hard moet lachen, of heel hard moet huilen!'
- Lisette, stevig aan Christine vastgeklampt; 'Ik weet in iedergeval dat ik 'm heel hard moet schijten!!'
Veilig aan de overkant aangekomen werden we ontvangen met een welkomstdrankje en kort daarop volgde de briefing.
Ons werd verteld dat als je ging bungyjumpen, je als een dolfijn moest spingen en als je de canyon swing ging doen, je als een kangaroe moest springen. En, 'if you want to stay a in the air a bit longer, you have to do like this; - en hij zwaaide zijn armen op en neer als een vogel- . (Bij dit grapje ontglipte ons slechts wat nerveus gegiegel...)
Omdat we moesten springen per gewichtklasse werden we een voor een gewogen en werd ons gewicht op de rug van onze hand geschreven. Wij twee zaten als enige westerlingen met alle ielige Nepalese lichaampjes in gewichtklasse 1 en de rest van de westerlingen in gewichtsklasse 2.
'The first groep, 45-62 kg can go to the brigde now' .. ooo help! Nog snel even langs de wc gepiept, voordat we het misschien letterlijk in onze broek zouden doen van de angst. We werden de brug op ge-escorteerd en zouden van hoog naar laag gewicht gaan springen. Gelukkig waren onze 'nummers' achtereensluitend. Christine was als derde aan de beurt en Lisette zou als vierde volgen.
Bij het zien van andermans sprongen, gaat de nervositeitsgraad steeds meer omhoog, als dat uberhaupt nog mogelijk was.
En daar sta je dan, doodsbenauwd, 160 meter boven een kolkende rivier. Niets om je heen, nergens om je aan vast te houden. Gedachten gaan als een gek door je heen; 'Waarom?? Waarom, in godsnaam ben ik hieraan begonnen! O, nee ik wil niet! Ik wil terug! '
Three, two, one, jump!
(..)
..Jump!
De 4 ergste seconden van ons leven volgden. Daarna was het alsof god besloot dat je tijd nog niet was gekomen en trekt je, met enigszins harde hand, terug omhoog. Na een moment van twijfeling - je valt nog eens 100 meter naar beneden- laat je je 20 meter boven de razende rivier bungelen. Dan word je langzaam naar beneden getakeld. Beneden staan 2 Nepalese engelen die je mbv een bamboo-stok, veilig terug op aarde zetten. Lisette werd heel hartelijk verwelkomd door engel Christine.
Na enig moment van shock kwam de WOOOEEEHOOEE!
Na een 20-minuten durende klim terug omhoog stond er een overheerlijke (welverdiende) lunch op ons te wachten.
Omdat ons ontbijt, bestaande uit dal en chapati in een wegtoko-dingetje, niet een heel groot succes was en onze 'nummers' enigzins lager waren uitgevallen dan we dachtten, hadden we onze buikjes overvol gegeten.
We hadden nog niet eens 5 minuten de lunch achter de kiezen en twee Israeliers kwamen naar ons toe met een verontrustende mededeling; "The second jump, or Canyon Swing, is only 25 dollars! Come, join us!!'
Damn. Dat hadden ze nou niet moeten zeggen. Voelden we ons net helden en waren we vol trots aan het nagenieten, begon het gevoel aan ons te knagen dat we deze kans eigenlijk niet konden laten liggen:
Wanneer krijg je nou nog eens de kans om jezelf op zo'n prachtige locatie de diepte in te storten?
Lisette besloot te gaan, mits de rest van de groep Israeliers ook zou gaan... Toen zij de keuze hadden gemaakt om te gaan, besloot Lisette alleen te gaan als Christine (op dat moment niet bepaald 'in the mood' voor nog een doodenge vrije val) ook zou gaan. Uiteindelijk won de verleiding het van de angst en waren we terug bij af.
De Canyon Swing:
'The Canyon Swing at the Last Resort in Nepal is the world's highest giant swing enabling you a total full-on adrenaline filled, gravity defying adventure. Gravity seems like a seductive and cruel mistress as you jump, then pure freefall 100m into the dramatic gorge before the swing lines take up the tension and pendulum you in a massive arc of 240m at 150 km/h.'
Terug op de brug kregen we weer een hernieuwde lading zenuwen. Die minstens even erg waren als voor de bungy-jump. Een simpele 'Kangaroo-jump', werd op eens ontzettend moeilijk.
Christine's laatste woorden voor de sprong: "Ik wil eigenlijk helemaal niet, maar okee......"
Lisette ook al ernstige spijt dat ze er WEER stond en nog meer spijt dat ze Christine had meegesleurd...
De instructeur achter haar: "OK, Christine, it's time to go...."
En daar ga je dan, alweer...
Ditmaal duurde de vrije val twee keer zo lang als bij de bungy-jump. Maar je wordt door het harnas (wat deze keer niet om je enkels hangt, maar aan je middel bevestigd zit) beter opgevangen.
Lisette's reactie, terwijl ze nog bungelend boven de rivier hing: "Woooeeehooeee, deze is veel vetter!"
Zo dit kunnen we ook weer van onze life-list schrappen!
' Bungy Nepal at the Last Resort may be the most spectacular jump on the planet. At 160 meters high in a tropical gorge with the Bhote Kosi, one of the world's wildest rivers, raging below, Bungy Nepal is Nepal's Ultimate Rush and one of the longest free-falls in the world. '
Om 5.45 ging de wekker om om 6 uur bij het bungy kantoortje te staan. We waren blijkbaar niet de enige daredevils, we vertrokken met maar liefst 2 busjes naar 'the Last Resort', - een zeer geruststellende naam, ahum- een aantal km van de Tibetaanse grens verwijderd. Na de busreis van 3 uur zagen we in de verte de bungy-hangbrug al hangen. De 166 meter lange hangbrug verbind twee stukken land met elkaar die worden gescheiden door een kloof van 160 meter diep! De hangbrug mag dan wel van Zwitsers ontwerp zijn en 'safety factor 4' (??!) hebben, het is en blijft een hangbrug..
De oversteek ervan was al een hele uitdaging op zich.. Lisette, die wat van mama's hoogtevrees heeft geerfd, bereikte met knikkende knieen de overkant en ook Christine was behoorlijk bang;
- 'Ik weet niet of ik nu heel hard moet lachen, of heel hard moet huilen!'
- Lisette, stevig aan Christine vastgeklampt; 'Ik weet in iedergeval dat ik 'm heel hard moet schijten!!'
Veilig aan de overkant aangekomen werden we ontvangen met een welkomstdrankje en kort daarop volgde de briefing.
Ons werd verteld dat als je ging bungyjumpen, je als een dolfijn moest spingen en als je de canyon swing ging doen, je als een kangaroe moest springen. En, 'if you want to stay a in the air a bit longer, you have to do like this; - en hij zwaaide zijn armen op en neer als een vogel- . (Bij dit grapje ontglipte ons slechts wat nerveus gegiegel...)
Omdat we moesten springen per gewichtklasse werden we een voor een gewogen en werd ons gewicht op de rug van onze hand geschreven. Wij twee zaten als enige westerlingen met alle ielige Nepalese lichaampjes in gewichtklasse 1 en de rest van de westerlingen in gewichtsklasse 2.
'The first groep, 45-62 kg can go to the brigde now' .. ooo help! Nog snel even langs de wc gepiept, voordat we het misschien letterlijk in onze broek zouden doen van de angst. We werden de brug op ge-escorteerd en zouden van hoog naar laag gewicht gaan springen. Gelukkig waren onze 'nummers' achtereensluitend. Christine was als derde aan de beurt en Lisette zou als vierde volgen.
Bij het zien van andermans sprongen, gaat de nervositeitsgraad steeds meer omhoog, als dat uberhaupt nog mogelijk was.
En daar sta je dan, doodsbenauwd, 160 meter boven een kolkende rivier. Niets om je heen, nergens om je aan vast te houden. Gedachten gaan als een gek door je heen; 'Waarom?? Waarom, in godsnaam ben ik hieraan begonnen! O, nee ik wil niet! Ik wil terug! '
Three, two, one, jump!
(..)
..Jump!
De 4 ergste seconden van ons leven volgden. Daarna was het alsof god besloot dat je tijd nog niet was gekomen en trekt je, met enigszins harde hand, terug omhoog. Na een moment van twijfeling - je valt nog eens 100 meter naar beneden- laat je je 20 meter boven de razende rivier bungelen. Dan word je langzaam naar beneden getakeld. Beneden staan 2 Nepalese engelen die je mbv een bamboo-stok, veilig terug op aarde zetten. Lisette werd heel hartelijk verwelkomd door engel Christine.
Na enig moment van shock kwam de WOOOEEEHOOEE!
Na een 20-minuten durende klim terug omhoog stond er een overheerlijke (welverdiende) lunch op ons te wachten.
Omdat ons ontbijt, bestaande uit dal en chapati in een wegtoko-dingetje, niet een heel groot succes was en onze 'nummers' enigzins lager waren uitgevallen dan we dachtten, hadden we onze buikjes overvol gegeten.
We hadden nog niet eens 5 minuten de lunch achter de kiezen en twee Israeliers kwamen naar ons toe met een verontrustende mededeling; "The second jump, or Canyon Swing, is only 25 dollars! Come, join us!!'
Damn. Dat hadden ze nou niet moeten zeggen. Voelden we ons net helden en waren we vol trots aan het nagenieten, begon het gevoel aan ons te knagen dat we deze kans eigenlijk niet konden laten liggen:
Wanneer krijg je nou nog eens de kans om jezelf op zo'n prachtige locatie de diepte in te storten?
Lisette besloot te gaan, mits de rest van de groep Israeliers ook zou gaan... Toen zij de keuze hadden gemaakt om te gaan, besloot Lisette alleen te gaan als Christine (op dat moment niet bepaald 'in the mood' voor nog een doodenge vrije val) ook zou gaan. Uiteindelijk won de verleiding het van de angst en waren we terug bij af.
De Canyon Swing:
'The Canyon Swing at the Last Resort in Nepal is the world's highest giant swing enabling you a total full-on adrenaline filled, gravity defying adventure. Gravity seems like a seductive and cruel mistress as you jump, then pure freefall 100m into the dramatic gorge before the swing lines take up the tension and pendulum you in a massive arc of 240m at 150 km/h.'
Terug op de brug kregen we weer een hernieuwde lading zenuwen. Die minstens even erg waren als voor de bungy-jump. Een simpele 'Kangaroo-jump', werd op eens ontzettend moeilijk.
Christine's laatste woorden voor de sprong: "Ik wil eigenlijk helemaal niet, maar okee......"
Lisette ook al ernstige spijt dat ze er WEER stond en nog meer spijt dat ze Christine had meegesleurd...
De instructeur achter haar: "OK, Christine, it's time to go...."
En daar ga je dan, alweer...
Ditmaal duurde de vrije val twee keer zo lang als bij de bungy-jump. Maar je wordt door het harnas (wat deze keer niet om je enkels hangt, maar aan je middel bevestigd zit) beter opgevangen.
Lisette's reactie, terwijl ze nog bungelend boven de rivier hing: "Woooeeehooeee, deze is veel vetter!"
Zo dit kunnen we ook weer van onze life-list schrappen!
-
29 Oktober 2007 - 10:44
Pap Koos:
Eens, maar nooit weer, dat hebben we afgesproken!!
Genoten van onze ontmoeting in Kathmandu van afgelopen vridag/zaterdag, het was goed jullie zo gezond en wel aan te treffen. Heel veel plezier en Lisette gefeliciteerd met je verjaardag!!
Koos -
29 Oktober 2007 - 12:32
Steef:
Oh. My. God. Dat jullie dat durfden!!! Terwijl ik jullie verhaal lees hier in Den Haag, moet ik zelfs schijten van angst. En plassen van het lachen, want wat beschrijven jullie dit avontuur toch weer leuk!
Tetje, gefeliciteerd!!! 18 jaar, whoehoe! Geniet van deze extra mooie dag van je al geweldig mooie reis en ik hoop stiekem dat je nu wat wijzer en verantoordelijker bent geworden en dat deze bungeejump de laatste was! ;-) Spreek je hopelijk zo op Skype. Love you! Je zus.
-
29 Oktober 2007 - 12:32
Steef:
Oh. My. God. Dat jullie dat durfden!!! Terwijl ik jullie verhaal lees hier in Den Haag, moet ik zelfs schijten van angst. En plassen van het lachen, want wat beschrijven jullie dit avontuur toch weer leuk!
Tetje, gefeliciteerd!!! 18 jaar, whoehoe! Geniet van deze extra mooie dag van je al geweldig mooie reis en ik hoop stiekem dat je nu wat wijzer en verantoordelijker bent geworden en dat deze bungeejump de laatste was! ;-) Spreek je hopelijk zo op Skype. Love you! Je zus.
-
29 Oktober 2007 - 12:33
Mam Eveline:
Lieverd, gefeliciteerd,eindelijk volwassen!
Je had vorige week eigenlijk onze toestemming nodig om te springen...zou je nooit gekregen hebben...!!Godzijdank hoorden we het pas achteraf! Je bent absoluut geen kind van je moeder: ik ga liever dood dan dat ik spring van die hoogte! Laat staan 2x!
Wat was het knus jullie te zien en alle verhalen te horen! Nu op weg naar India!Een hele goede reis toegewenst in een confortabele bus! liefs Mam
p.s. binnenkort wat foto's op jullie site? ze zijn zoooo mooi!! -
29 Oktober 2007 - 13:33
Mikey:
Like oooooh my god, hoe cool is dit!!:D Echt te vet dat jullie t durfden en gedaan hebben! stelletje daredevils haha, hopelijk zetten jullie snel wat foto's op de site!! Heel veel plezier nog!! Liefss Michael -
29 Oktober 2007 - 14:07
Mink:
Tet en Kit!!
Wat geweldig om dit te lezen en wat onwijs stoer dat jullie dit hebben gedaan! Hoop dat je een leuke dag hebt gehad tetje, was gezellig om jullie om half 4 snachts te hebben gesproken!!
xx Mink -
29 Oktober 2007 - 15:51
Papa Peter:
1x is nog niet genoeg voor jullie, maar laat je nog een tweede keer aanpraten ook!
Hopelijk blijven jullie de rest van de tijd met beide benen op de grond.
Geniet verder van de prachtige verhalen.
Lisette, van harte gefeliciteerd met je 18e!!
Peter -
29 Oktober 2007 - 17:15
Laura:
Lieverds!!! wooooow te vet, ik zou er alles voor geven om ook te mogen!!!! Echt stoer dat jullie het hebben gedaan! en t blijft superleuk om jullie verhalen te lezen :) lieve lisette, nogmaals van harte gefeliciteerd! veel liefs en kusjes! xxxxxxxxxx -
29 Oktober 2007 - 17:33
Tien:
Woooo!!! Echt onwijss vet! ik zou ook doodsangsten uitstaan! haha! wel heel stoer van jullie! Tetje heb je een smsje gestuurd voor je bday! hoop dat je m ontvangen hebt!?? hier is seville alles oke! heel gezellig en school gaat muy bien! muchos besos!!! -
29 Oktober 2007 - 18:55
Ina:
Jullie zijn COOOOOOL!!!! Tet nogmaaals gefeliciteerd, ik ga zo dat skypen uitvogelen en hoop je dan (ooit) te spreken, veel liefs! -
29 Oktober 2007 - 18:56
Corry:
Lieve Lisette en Christine
Allereerst proficiat Lisette met je verjaardag.Wat zijn jullie stoer en wat kunnen jullie leuk verslag doen, Ik vond het net als eveline al een held dat ik een hangbrug over durfde te lopen, Vond dat al doodeng, Noor heeft in australie skydiving gedaan, vond ik ook al zo stoer maar dit verhaal slaat alles. Ja Koos en eveline doen direct geen oog meer dicht met jullie woeste uitspattingen, Jullie gaan vast nog veel beleven, Ik blijf jullie volgen en meegenieten, Liefs corry -
29 Oktober 2007 - 20:01
Lotte:
Wat gaaf dat jullie dat gedaan hebben! Tet gefeliciteerd, en jullie beiden nog veel plezier!
xx -
29 Oktober 2007 - 20:39
Karin Pröpper:
Lieve Lisette,
Van harte gefeliciteerd met je 18e verjaardag.Keileuk om jou en Christine te ontmoeten in Kathmandu.
Stiekem zou ik ook wel een keer willen bungy-jumpen, wie weet komt het er ooit van.Geniet van jullie fantastische reis en al die uitdagingen die je tegenkomt, je bent een kanjer!
Karin -
29 Oktober 2007 - 20:50
Pauline:
Lisette,nog proficiat!Deze verjaardag vergeet je nooit meer.Wat superstoer en te gek dat jullie die sprongen hebben gewaagd, doodeng!(laat t maar hierbij..)Heel veel plezier samen; voor ons fantastische verhalen om te lezen..Peter vond t heel leuk jullie even ontmoet te hebben in Katmandou! -
29 Oktober 2007 - 23:37
Robert Jan:
Tet alsnog gefeliciteerd met je 18e verjaardag! Wat een mooie dingen maken julie toch mee! Geniet, geniet en geniet!
X
Gras -
30 Oktober 2007 - 10:40
Lieke:
Nog gefeliciteerd! Heb je een leuke verjaardag gehad? Nog naar de Buddha bar geweest? Heel veel plezier nog met de reis,genier eran, ben jaloers!
xxLieke -
30 Oktober 2007 - 20:18
Lan En Heef:
Tet, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Bungy jumpen, een collega van mij (=Heef) heeft het in Zuid Afrika ook gedaan. Helaas had hij zijn elleboog verbrijzeld . Dus...niet meer doen! (maar vinden het toch heel gedurfd van jullie)
Nu lekker weer terug in India. We zijn benieuwd naar jullie volgende avonturen.
Liefs, Lan en Heef -
31 Oktober 2007 - 20:11
Annebet:
berichtje van je buurvrouw: wat te gek zeg, jullie zijn erg stoer, ben trots op jullie, leuk te lezen wat je allemaal aan t doen bent. Groetjes van de saaie thuisblijvers -
02 November 2007 - 13:32
Leo En Steef:
Helden, het 'kijken naar' levert mij al hartkloppingen op. Laat staan dat ik jullie had zien springen! Volgende keer maar veilig met een parachute op je rug springen als de behoefte voor een vrije val weer zou toeslaan.
Foto's gevraagd, we zijn zo benieuwd!! -
02 November 2007 - 15:34
Salome:
wOOOOOW! wat ontzettend stoer zeg!
ik hoop jullie heel huids terug te zien in NL! met al die enge dingen! wel heeeel gaaf! -
02 November 2007 - 18:54
Alex, Joost En Robèr:
jullie zijn echt gek... en dan rustig voor een tweede keer gaan. maar wel heel leuk om jullie verhalen zo te lezen. tet, gefeliciteerd nog met je verjaardag. chris, ik hoop dat je me mist. haha veel plezier nog! kusssjes van choachiem hostman en adhd -
04 November 2007 - 09:00
Eliane :
Je hebt het echt gedaan!!!! Wat ongelooflijk dapper van jullie. Bij het lezen van jullie verslag krijg je al buikpijn. Ook nog van ons heel erg gelfeliciteerd met je 18e.
Dikke zoenen, Eliane -
04 November 2007 - 09:02
Rutger:
Hallo lisette!
Wat dapper dat je dat durft!
Ga ik later ook doen.
Ssssst! mag niet van mama!
nog gefeliciteerd met je 18e verjaardag!
Veel groetjes, Rutger -
04 November 2007 - 09:16
Eliane:
Ik kreeg gisteren pas deze site via (grote/oude/tante) Steef. Daarom niet eerder gereageerd. Vanaf nu blijf ik bij!
Len -
04 November 2007 - 21:49
Karin Blaauwbroek:
Hoi Lisette,
Belde vrijdag met je moeder en die vertelde enthousiast over jullie bungy avontuur en stuurde me de link door. Leuk om te lezen en inderdaad heel gaaf dat jullie dit gedaan en gedurfd hebben!! Geniet verder van jullie trip! Groetjes uit Friesland, Karin Blaauwbroek en kids -
04 November 2007 - 23:26
Berend:
TETJE!!
HELDEN!
Hier valt mijn leuke sprongetje van 50 meter in het niets bij. Sorry voor de late reactie was de laatste tijd druk bezig met tentamens.
Heel veel plezier nog en ben benieuwd naar het volgende avondtuur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
