Hobbelen op een kameel door de woestijn!

Na Udaipur zijn we met een 'Deluxe Sleeper-Bus' vertrokken naar Jodhpur, ook wel 'The Blue City' genoemd (hier zijn wel echt bijna alle huizen blauw geverfd, in tegenstelling tot de zogenaamde 'Pink City').
Hier hebben we een korte tussenstop gemaakt, om het indrukwekkende 'Mehrangarh Fort' te bewonderen (een van de mooiste forts van India).
Toen was het al gauw genoeg tijd om per sleeper-trein weer door te gaan naar Jaisalmer, 'The Golden City'... (Benieuwd welke kleuren we deze keer zouden tegenkomen...)

Jaisalmer ligt ver in het westen van Rajasthan, omgeven door woestijn, op circa 60 meter van de Pakistaanse grens.
Ook in deze stad bevindt zich een gigantisch fort, waar nog altijd mensen in wonen (1 van de weinige forten in India waar dit nog wordt toegestaan). We waren blij te ontdekken dat deze stad terecht 'The Golden City' wordt genoemd. Het gehele fort en de vele straatjes eromheen zijn gebouwd met een soort zand/goud-kleurige gesteente, waardoor het een nog exotischere plek lijkt dan het eigenlijk al is.
Meteen na aankomst in deze stad werden we al overvallen door allerlei mannetjes van Guest Houses of Camelsafari-agencies...

"Free room if you book a camelsafari at our agency..."

We waren al gewaarschuwd voor de vele praatjes die je over je heen zou krijgen direct na aankomst in Jaisalmer. We hadden ons voorgenomen om eerst een goede slaapplaats te vinden en vervolgens zelf wel (na uitvoerig onderzoek te doen, uiteraard) een camelsafari te boeken.
Zo kwamen we uiteindelijk terecht bij Hotel Renuka, een hotel buiten het fort met een vriendelijke eigenaar.
Hotel Renuka stond in onze 'Holy Bible' aangeschreven als een van de betere plaatsen om een camel-trek te regelen, dus dat hebben we toen ook maar gedaan.

De volgende ochtend vertrokken we, samen met Paul (Canadees) en Philip (Duitser) met een jeep langs 2 prachtige, afgelegen, tempel-complexen.
Bij het 2e complex waren we uiterst verrast om op te merken dat: "For women in their monthly period it is strictly prohibited to enter the premises". Vrouwen mogen tijdens hun maandelijkse probleempje geen tempels betreden, want dan zijn ze 'niet rein'. Hmm, apart.
Na een grondige controle, werden we gelukkig toegelaten... (Just kidding).
Hierna was het dan eindelijk tijd om onze kamelen te ontmoeten. Per jeep werden we de woestijn in gereden en hier troffen we onze 6 kamelen, inclusief gidsen/kok aan.
Lisette werd gekoppeld aan kameel Raju en Christine aan ... (geen idee, laten we hem voor het gemak Jan noemen...)
Het bestijgen van onze beesten was redelijk ongemakkelijk (eerst gaan de achterpoten, 1 voor 1, omhoog en daarna de voorpoten), goed vasthouden dus anders flikker je eraf!

We hadden al van een aantal mensen vernomen dat zij na hun camelsafari heel lang last hadden van spierpijn op onmogelijke plaatsen, maar wij vonden het eigenlijk wel prima gaan... (Iets te vroeg geoordeeld, mocht later blijken.)
Tijdens onze ochtend-rit maakten we een tussenstop in een woestijndorpje. Echt heel bizar om te zien dat mensen in the-middle-of-nowhere, in die hitte, kunnen (over)leven.
Na ongeveer 2 uur op Raju en Jan was het tijd voor onze lunch: dal + chapati + wat groenten in een curry + noodles + een sweet lemon. Een prima lunch, maar helaas doen ze tijdens camelsafari's niet aan bestek, wat vooral van pas was gekomen bij de noodles en de rijst...
Maar we mogen natuurlijk niet klagen, we zitten volledig afgelegen in de woestijn te eten! Wie had er gedacht dat er nog zoveel rust bestond in India...
Na de lunch gingen we weer door, nadat we eerst onze kamelen weer hadden gevonden: Ze hadden de kamelen losgelaten tijdens de lunch en ondanks de barriere van aan-elkaar-gebonden-benen, gaan ze er alsnog vandoor... Beetje irritant, maar vooral een hilarisch gezicht...
Ongeveer 2 uur later kwamen we aan op onze slaap-locatie, de 'sand-dunes'.
Op een zandheuveltje hebben we de zon zien ondergaan, onder het genot van een kopje thee en wat koekjes.
Toen was het tijd voor onze avondmaaltijd, gelukkig zijn we inmiddels al heel wat handiger in het met-de-hand-eten.
Eenmaal donker geworden, zag je langzaam alle sterren verschijnen. Nergens een wolkje te bekennen! Zelfs de melkweg was zichtbaar.
Onze gids nodigde ons uit voor een nachtelijk typisch Indiaas spel: 'Kabaddi'. Een soort combinatie van Rugby en Tikkertje... Het duurde ook een eeuwigheid voordat onze gids in (heel gebrekkig Engels) de spelregels had uitgelegd, maar uiteindelijk werd de bedoeling (een beetje) duidelijk. Onze teams waren verdeeld in; Wij + Paul + de gids en in het andere team; Philip + de andere 2.
Het spel werd alleen vroegtijdig beeindigd toen Lisette per ongeluk een kopstoot kreeg...

Toen we uitgeput weer gesettled waren in het zand, haalden onze gidsen hun geimproviseerde trommels tevoorschijn (eigenlijk gewoon lege water-containers) en begonnen typisch Indiase muziek voor ons te spelen!
Hierna was het dan echt tijd om te gaan slapen. Er werden dekens op het zand gelegd als matras en we kregen nog een extra deken tegen de kou. En daar lig je dan, midden in de woestijn, te slapen onder de sterren...

(WOW...)

Jammer alleen dat het slapen niet zo comfortabel is, als dat het mooi is. Zand slaapt harder dan je denkt... Maar het vervelendste was nog wel dat Lassie (de naam die wij hebben gegeven aan de woestijnhond die daar rondhing) Christine 's nachts niet met rust wilde laten. Hij heeft haar tot wel 5 keer wakker gemaakt, met de bedoeling te stoeien/spelen, waarna hij weer werd weggejaagd door onze gids! Een vrij rusteloze nacht dus...
De volgende dag werd ook al snel duidelijk wat al die mensen, die al een trek hadden gedaan, precies bedoelden met de post-kamelen-pijn! Het opstijgen en afdalen van onze diertjes werd steeds pijnlijker... Paul en Philip waren ook vrij blij dat zij nog maar 2 uur op de kameel hoefden. (Zij hadden de camelsafari van 1,5 dag, wij die van 2 volle dagen.) Maar wij willen maar al te graag geloven dat het voor een man misschien nog wel NOG ongemakkelijker is om op een kameel te zitten.

Gedurende de laatste dag op de kamelen hebben we ook nog in draf gereden. Het gaat een stuk sneller, maar ook een stuk hobbeliger! Ook wij vonden het (wat comfort betreft) niet heel erg om uiteindelijk afscheid te nemen van Raju en Jan.

Na terugkomst in Jaisalmer hebben we vrijwel direct (we moesten eerst even LEKKER zitten...) onze spullen gepakt en zijn we naar onze 2e slaapplaats gegaan in deze stad, namelijk IN het fort.
Onze laatste 2 dagen in Jaisalmer bestonden uit 1 dag cultureel doen, en 1 dag winkelen (natuurlijk...)
Het fort van Jaisalmer is net een doolhof van kleine straatjes met winkeltjes en hier en daar een tempel. Het is er heel rustig (zeker voor Indiase normen) en ook ontzettend romantisch. Perfecte plek om onze zere billen en verzuurde spieren even te laten bijkomen!
We hebben naast prachtige 'Haveli's' (soort huizen, maar dan mooier) ook de 'Government Authorised Bhang Shop' weten te vinden (naja, het is eerlijk gezegd ook niet te missen)! Hier kan men dus LEGAAL 'Bhang-producten' kopen; Bhang-cookies, Bhang-chocolate en natuurlijk de befaamde Bhang-lassies! Voor de mensen die niet weten wat 'Bhang' inhoudt: Het is 'verkruimelde marihuana'!
Ook hebben we een lokale celebrity ontmoet: 'Mr. Desert'. (Foto + handtekening gekregen!!!!) Mr. Desert was ooit vrachtwagenchauffeur, toen sigaretten-model en zelfs Bollywood-ster. Tegenwoordig organiseert hij camelsafari's vanuit Jaisalmer, waar je trouwens ook overal zijn foto's ziet hangen!

Na een hele dag gewijd aan shoppen hebben we 's avonds de trein gepakt naar Jodhpur, waar we over moeten stappen op een trein naar Ajmer, van waar we een bus moeten pakken naar Pushkar... (poehpoeh...) Onze laatste stop, voordat we naar Thailand vertrekken!
Verhalen over Pushkar en de camelfair die hier nu bezig is (tijdens deze 'fair' worden honderden kamelen en paarden verhandeld) zullen zsm volgen!

Veel liefs,

Lisette en Christine