Marinating in Udaipur
Door: Christine en Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
22 November 2007 | India, Pushkar
"Udaipur, one of the most romantic places in India..."
Althans volgens de Lonely Planet (de 'Holy Bible van de backpacker...). Dat moesten wij natuurlijk met eigen ogen zien...
Dit stadje is gelegen aan de 'City Palace' en 'Lake Pichola' en was voor ons absoluut een plek om even bij te komen en te genieten van lekker veel niets doen! En dat werd ons wel heel makkelijk gemaakt, want ons 'Dream Heaven Guest House', zoals de naam al doet vermoeden, (hoe fout die ook klinkt...) was echt een hemelse plek om te relaxen. Een prachtig dakterras met gigantische kussens om op te liggen/zitten/eten, met zicht op het meer en alle toeristische spots van Udaipur (die 's avonds ook nog eens mooi verlicht zijn). Hier hebben dan ook de meeste uurtjes van ons verblijf in Udaipur doorgebracht, bladerend door de Cosmo's en Readers' Digest. Hoewel ons Nederlands achteruit gaat, hebben we ons wel kundig weten te maken in de nieuwste Engelse slang (dank aan Readers' Digest);
-'Chunk the deuce' = Laterzz!
-'Marinating' = Chillen
Om deze woorden hebben we erg ge-ROFL-ed =
Rolling On the Floor Laughing!
De grote trots van Udaipur is nog altijd dat het een van de settings was in de James Bond film: 'Octopussy' (uit 1983!). Zo promoot bijna ieder restaurant met: "Every evening: 'Octopussy'." Ook dat hebben we, vanzelfsprekend, niet overgeslagen. (Men moet eerder moeite doen om het juist over te slaan!). Op een vrijwel leeg rooftop-restaurant werd speciaal voor ons de film aangezet, slechte beeldkwaliteit/geluid en ook het eten was niet bijster goed, maar dat maakte het des te meer een interessante ervaring. Het was vooral leuk om het meer en de gebouwen in de film voorbij te zien flitsen, en ze vervolgens, door je blik slechts 20 cm te verplaatsen, vanaf je rooftop-restaurantje 'live' te bekijken!
Gedurende ons verblijf in Udaipur was ook 'Diwali' aan de gang: 'The Festival of Light'. Tijdens dit festival vereert men verschillende goden, terwijl men vuurwerk afsteekt (dag EN nacht, tot onze spijt) en bijna alles met duizenden lichtjes is versierd. Het licht stelt de overwinning van het goede over het kwade voor (ofzoiets dergelijks).
Overal op straat zegt iedereen: "Happy Diwali!" tegen elkaar, alsof het kerstmis/nieuwjaar is. (Als een bedelaar het overigens zei, werd het meestal gevolgd door de worden: "Rupies, please...", dat was dan weer minder.)
Dit festival duurt een aantal dagen, met 9 november als hoogtepunt, waarbij overal continu vuurwerk wordt afgestoken! Ook wij wilden natuurlijk actief aan het festival deelnemen en ons werd verteld dat we voor "the REAL Indian Diwali celebrations" naar 'The Town Hall' moesten. Hier aangekomen, leek het gebouw (en de omgeving trouwens) net een soort kermis-attractie. (Bijna als Christine's verjaardagstaart! ROFL, ROFL..) Alles was volledig aangekleed met duizenden knipperende lichtjes, en er was hele harde muziek en zelfs een (alhoewel ZEER krakkemikkig) reuzenradje en schommelbootje...
Om 10 uur 's avonds zou het hoogtepunt van de dag komen, namelijk het afsteken van (nog meer) vuurwerk vanaf het plein voor de 'Town Hall'. Wij hadden ons gesettled voor het pleintje op een zo goed mogelijke locatie, maar ineens werd het wel heel druk achter ons. Wel honderden mensen verdrongen zich voor het pleintje om goed zicht te kunnen krijgen op het vuurwerk, althans dat dachten we... Toen we achter ons keken, stonden er wel een stuk of 70 Indiase mannen zich te verdringen,... om ONS! De mannen verzamelden zich massaal om ons heen en begonnen tegen ons aan te duwen en aan ons te trekken... IE-DE-REEN wilde wat van ons!!! Gelukkig wisten we ons uit de menigte te worstelen, naar de politie toe, die ons vervolgens (met 4 man) persoonlijk uit de drukte heeft ge-escorteerd en terug naar onze Guest House heeft gebracht.
Dat was wel echt even een hele nare situatie en het duurde ook echt lang voordat we volledig waren bijgekomen, maar lieve mensen thuis, wees niet ongerust, we hebben het zonder kleerscheuren of trauma's overleefd, hoor!
Na die enerverende avond was het wel een goed moment om onszelf even goed tot rust te laten komen en hebben we ons maar helemaal into the India-vibe gegooid en, de volgende dag, een Yoga-lesje gevolgd! Het begon met wat zweverig gefilosofeer (in helaas bijna onverstaanbaar Indiaas/Engels) over de helende werking van Yoga en nog meer onduidelijk gebrabbel over het openen van Chakra's. (Nou dat kwam wel van pas, lees vorige verhaal...)
Samen met een stuk of 6 andere toeristen stonden we al snel (enigszins houterig) 'De Zonnegroet' te doen en posities als 'De Hond' en 'De Kat' (of een ander dier...) aan te nemen.
We moesten eigenlijk beiden wel toegeven dat yoga wel een ontspannende uitwerking kan hebben (wat wel fijn was na de vorige avond...) en na onze aanvaring met de guru in Jaipur vonden wij wel dat we nu weer konden stellen dat onze Chakra's WIJD open stonden...
De laatste avond in Udaipur hebben we maar veilig op ons inmiddels vertrouwde rooftop-terrace doorgebracht, waar we prachtig zicht hadden op het laatste Diwali-vuurwerk...
Voor ons een mooie aflsuiting van ons verblijf in Udaipur.
Veel liefs,
Lisette en Christine
Althans volgens de Lonely Planet (de 'Holy Bible van de backpacker...). Dat moesten wij natuurlijk met eigen ogen zien...
Dit stadje is gelegen aan de 'City Palace' en 'Lake Pichola' en was voor ons absoluut een plek om even bij te komen en te genieten van lekker veel niets doen! En dat werd ons wel heel makkelijk gemaakt, want ons 'Dream Heaven Guest House', zoals de naam al doet vermoeden, (hoe fout die ook klinkt...) was echt een hemelse plek om te relaxen. Een prachtig dakterras met gigantische kussens om op te liggen/zitten/eten, met zicht op het meer en alle toeristische spots van Udaipur (die 's avonds ook nog eens mooi verlicht zijn). Hier hebben dan ook de meeste uurtjes van ons verblijf in Udaipur doorgebracht, bladerend door de Cosmo's en Readers' Digest. Hoewel ons Nederlands achteruit gaat, hebben we ons wel kundig weten te maken in de nieuwste Engelse slang (dank aan Readers' Digest);
-'Chunk the deuce' = Laterzz!
-'Marinating' = Chillen
Om deze woorden hebben we erg ge-ROFL-ed =
Rolling On the Floor Laughing!
De grote trots van Udaipur is nog altijd dat het een van de settings was in de James Bond film: 'Octopussy' (uit 1983!). Zo promoot bijna ieder restaurant met: "Every evening: 'Octopussy'." Ook dat hebben we, vanzelfsprekend, niet overgeslagen. (Men moet eerder moeite doen om het juist over te slaan!). Op een vrijwel leeg rooftop-restaurant werd speciaal voor ons de film aangezet, slechte beeldkwaliteit/geluid en ook het eten was niet bijster goed, maar dat maakte het des te meer een interessante ervaring. Het was vooral leuk om het meer en de gebouwen in de film voorbij te zien flitsen, en ze vervolgens, door je blik slechts 20 cm te verplaatsen, vanaf je rooftop-restaurantje 'live' te bekijken!
Gedurende ons verblijf in Udaipur was ook 'Diwali' aan de gang: 'The Festival of Light'. Tijdens dit festival vereert men verschillende goden, terwijl men vuurwerk afsteekt (dag EN nacht, tot onze spijt) en bijna alles met duizenden lichtjes is versierd. Het licht stelt de overwinning van het goede over het kwade voor (ofzoiets dergelijks).
Overal op straat zegt iedereen: "Happy Diwali!" tegen elkaar, alsof het kerstmis/nieuwjaar is. (Als een bedelaar het overigens zei, werd het meestal gevolgd door de worden: "Rupies, please...", dat was dan weer minder.)
Dit festival duurt een aantal dagen, met 9 november als hoogtepunt, waarbij overal continu vuurwerk wordt afgestoken! Ook wij wilden natuurlijk actief aan het festival deelnemen en ons werd verteld dat we voor "the REAL Indian Diwali celebrations" naar 'The Town Hall' moesten. Hier aangekomen, leek het gebouw (en de omgeving trouwens) net een soort kermis-attractie. (Bijna als Christine's verjaardagstaart! ROFL, ROFL..) Alles was volledig aangekleed met duizenden knipperende lichtjes, en er was hele harde muziek en zelfs een (alhoewel ZEER krakkemikkig) reuzenradje en schommelbootje...
Om 10 uur 's avonds zou het hoogtepunt van de dag komen, namelijk het afsteken van (nog meer) vuurwerk vanaf het plein voor de 'Town Hall'. Wij hadden ons gesettled voor het pleintje op een zo goed mogelijke locatie, maar ineens werd het wel heel druk achter ons. Wel honderden mensen verdrongen zich voor het pleintje om goed zicht te kunnen krijgen op het vuurwerk, althans dat dachten we... Toen we achter ons keken, stonden er wel een stuk of 70 Indiase mannen zich te verdringen,... om ONS! De mannen verzamelden zich massaal om ons heen en begonnen tegen ons aan te duwen en aan ons te trekken... IE-DE-REEN wilde wat van ons!!! Gelukkig wisten we ons uit de menigte te worstelen, naar de politie toe, die ons vervolgens (met 4 man) persoonlijk uit de drukte heeft ge-escorteerd en terug naar onze Guest House heeft gebracht.
Dat was wel echt even een hele nare situatie en het duurde ook echt lang voordat we volledig waren bijgekomen, maar lieve mensen thuis, wees niet ongerust, we hebben het zonder kleerscheuren of trauma's overleefd, hoor!
Na die enerverende avond was het wel een goed moment om onszelf even goed tot rust te laten komen en hebben we ons maar helemaal into the India-vibe gegooid en, de volgende dag, een Yoga-lesje gevolgd! Het begon met wat zweverig gefilosofeer (in helaas bijna onverstaanbaar Indiaas/Engels) over de helende werking van Yoga en nog meer onduidelijk gebrabbel over het openen van Chakra's. (Nou dat kwam wel van pas, lees vorige verhaal...)
Samen met een stuk of 6 andere toeristen stonden we al snel (enigszins houterig) 'De Zonnegroet' te doen en posities als 'De Hond' en 'De Kat' (of een ander dier...) aan te nemen.
We moesten eigenlijk beiden wel toegeven dat yoga wel een ontspannende uitwerking kan hebben (wat wel fijn was na de vorige avond...) en na onze aanvaring met de guru in Jaipur vonden wij wel dat we nu weer konden stellen dat onze Chakra's WIJD open stonden...
De laatste avond in Udaipur hebben we maar veilig op ons inmiddels vertrouwde rooftop-terrace doorgebracht, waar we prachtig zicht hadden op het laatste Diwali-vuurwerk...
Voor ons een mooie aflsuiting van ons verblijf in Udaipur.
Veel liefs,
Lisette en Christine
-
22 November 2007 - 12:12
Sjoerd:
Vet dat verhaal over Octopussy ! -
22 November 2007 - 12:13
Papa Peter:
Dat was nog eens vuurwerk! (zal je later altijd aan terugdenken om 00.00 uur op 31 december)
Gelukkig zijn jullie er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. -
22 November 2007 - 12:22
Steef:
Ben blij dat incidentje heelhuids hebben overleefd. Dat staren, daar raak je wel gewend aan, maar zoiets is gewoon echt vervelend. Fijn dat jullie even een dagje hebben ingelast om te marinaten en rofflen! Lieverds, heeel veel plezier de komende dagen. En geniet van jullie all you can eat voor 50 roepies! Veel liefs, Steef -
22 November 2007 - 12:33
Lisette:
Haaai snoepies!! Haha ik vind die verhalen zo geniaal he. Ga dr altijd even helemaal voor zitten. Is pepperspray illegaal in India? Anders is het misschien wel een aanradertje!! ;-) Veel plezier nog dus de buddha's en de chakra's en de octopussies!!!! -
22 November 2007 - 13:27
Mam Van Lisette:
Weer intens genoten!
Volgende week zullen jullie in Thailand zijn, is India alweer voorbij...deze drukte,deze chaos maak je echt in geen enkel ander land meer mee....
veel liefs!
-
22 November 2007 - 16:30
Liesbeth:
Wat een geweldige verhalen steeds Ted, ze fleuren onze regenachtige , grijze en te drukke dagen hier op!
Sluiten jullie je chakra 's wel weer snel, anders komen al die mannetjes er weer op af gevlogen ! veel liefs Willem, Eveline en Liesbeth. -
22 November 2007 - 18:01
Corry:
Lieve Lisette en Christine,
wat kunnen jullie ons toch mee laten genieten van jullie geweldige reis, wat beleven jullie toch veel en zijn wel een bijzonder object voor al die mannen,.Ik begrijp dat jullie volgende week naar thailand gaan ,wie weet kom je noor nog tegen ,zou wel heel toevallig zijn ,die ontmoet er haye en michiel mogelijk nog voordat ze op 4 december naar huis komt, wel gezellig voor mij, Genieten jullie nog verder en ik blijf jullie op de voet volgen ,liefs corry -
23 November 2007 - 23:57
Mikey:
Gelukkig hebben jullie t allemaal overleefd! Ik leef van een verre afstand met jullie mee! Keep it up! Ciaoo -
25 November 2007 - 17:05
Pauline:
Geniet ook mee van jullie avonturen, onvergetelijk!Jullie kunnen wel een eigen Lonely Planet schrijven.. veel plezier in Thailand!
liefs Peter en Pauline -
26 November 2007 - 19:47
Dominique:
Hey jongens, ben een trouwe lezer van jullie verhalen :) Jullie gaan nu door naar thailand? als je naar kanchanaburi gaat MOET je echt naar de Erawan waterfalls gaan - suuuper mooi! Veel plezier en ben benieuwd wat jullie nog meer te wachten staat ;) groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
