Brandende Lijken en Drijvende Koeien
Door: Christine en Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
09 November 2007 | India, Udaipur
De reis vanaf Kathmandu terug naar India was echt een hel. Nadat we eindelijk de grens hadden bereikt met het ene gammele busje hadden we er ons op verheugd om met de deluxe-bus naar Varanasi te reizen. Helaas liep de reis iets anders dan gepland... We hadden onze deluxe-bus gemist en moesten vervolgens met een ander gammel lokaal busje (bestaande uit lilliputter-stoeltjes, geen airco, meer mensen dan stoelen en een bollywood-film met het volume op maximaal...) eerst naar Gorakhpur om vanuit daar de trein te pakken naar Varanasi (waar we nog geen kaartje voor hadden!). Gelukkig hadden we een hele vriendelijke Indiase jongen ontmoet die alles voor ons heeft geregeld, geen idee hoe we het anders hadden opgelost.
Eenmaal in Varanasi, midden in de nacht, gingen we op zoek naar een guest house. Na meerderen te hebben gekeurd kwamen we uit bij de 'Yogi Lodge', aanbevolen door de Lonely Planet.
Eindelijk even douchen en snel een tukje doen. Tet had haar inmiddels smerige raincover op het balkon te luchten gehangen en de volgende ochtend was hij ineens verdwenen... Een mysterie, totdat we de vele aapjes ineens zagen verschijnen. Blijkbaar was een aapje ermee aan de haal gegaan, maar gelukkig heeft ons guest-house personeel de raincover uit de grijpgrage handjes van de aapjes weten te redden!
Volgens de Lonely Planet zit er om de hoek van onze Lodge een heel goed restaurant, genaamd 'Ganga Fuji', dus wij dachten, laten we eens even een kijkje nemen. Na een halfuur zoeken gaven we het op en gingen terug naar de lodge... Wat blijkt, er zitten maar liefst 3/4 'Yogi Lodges' verspreid door Varanasi, die allemaal teren op het succes dat die ene 'echte' Yogi Lodge heeft, door de Lonely Planet. Wij blijken op de kaart dus heel ergens anders te zitten dan we oorspronkelijk dachten, fijn...
Maar volgens de verscheidene andere gasten in de Lodge is dit geen slechte locatie en is er een sluiproute om naar het centrum van de oude stad te komen.
Varanasi is een van de heiligste steden in India, omdat de heilige rivier de 'Ganges' hier langs loopt. De stad bestaat uit een doolhof van smalle steegjes, afgeladen met kleine winkeltjes (die de steegjes nog smaller maken dan ze al zijn). Ook stikt het hier helaas van de koeienvlaaien, afkomstig van al die (smelly) 'holy cows', wat vooral erg fijn is als je 's avonds terug naar je lodge moet lopen via al die niet-verlichte steegjes. Een aantal keer per dag een: "Fletsj,... ieuwl", is hier geen uitzondering.
Naast de smalle steegjes in het oude centrum zijn er ook nog heel wat grotere wegen, deze zijn minstens even smerig en helemaal volgepropt met riksha's. Je komt in een kwartier nauwelijks een centimeter vooruit en het verkeer rijdt hier abnormaal roekeloos. Het is nog een wonder dat we maar een keer een aanrijdinkje hebben gehad met een andere riksha.
Langs de Ganges bevinden zich hier meerdere 'Ghats'. De Ghats zijn soort poorten tot de stad, waarvan een aantal in het bezit zijn van verschillende Maharaja's.
Aan de 'main ghat', de 'Dasashwamedh Ghat', vindt elke avond een speciale ceremonie plaats, die honderden Indiers en ook veel toeristen komen aanschouwen. (Foto's zullen hopelijk verduidelijking bieden.)
Deze ceremonie is bedoeld om de heilige rivier (en de goden) te vereren door middel van zang en offers. Elke avond drijven honderden kaarsjes over het water (die je kunt kopen als soort offer) en gooien mensen muntgeld in de rivier, dat er vervolgens heel onceremonieel weer wordt uitgevist door een bijdehand (of juist slim) jongetje met een soort magneet-hengel, geweldig!
Varanasi is in India, DE plek om dood te gaan, hoe vreemd dat ook klinkt... Dit komt door de heilige Ganges-rivier. Elke 24 uur worden hier soms wel zo'm 500/600 lichamen verbrand aan een van de 'burning ghats' en vervolgens worden de restanten te water gelaten.
Onze 2e avond in Varanasi hebben we de grootste 'burning ghat' bezocht, vanwege te zoveelste power-cut zag dit hele gebeuren er nog duisterder uit dan het al is. In het donker zie je een stuk of 15 brandstapels, die 24/7 branden.
Dood is hier de normaalste zaak van de wereld en wordt ook heel zakelijk benaderd. We hebben hier een man ontmoet die ons alles heeft uitgelegd over de regels en tradities die met deze verbrandingen gepaard gaan. Hij liet ons alles (gewild of niet) van wel heel dichtbij meemaken. In een aantal vuren waren nog resten van lichamen zichtbaar, zoals uitstekende voeten of hoofden...!!! Geregeld onderbrak hij zijn verhaal, omdat er een processie met een nieuw lichaam langs moet, doodeng.
Hij wist ons te vertellen dat niet alle lichamen gecremeerd mogen worden en in plaats daarvan aan een blok cement in de rivier worden geloosd! Tot deze groep behoren: (jonge) kinderen, zwangere vrouwen, priesters, lepra-patienten (om de hele aparte reden dat deze lichamen te erg stinken als ze verbrand worden) en mensen die door een dier gedood zijn.
We vonden de burning ghat heel interessant en bijzonder, maar tegelijkertijd even beangstigend! Veel erger dan de dieren-slachting tijdens Dasain...
Onze laatste dag in Varanasi stonden we heel vroeg op, om een boottrip op de Ganges te doen tijdens de zonsopgang. Hier maakten we een bijzonder Ganges-ochtend-ritueel mee, namelijk het 'bathing' in de rivier!
Duizenden Indiers gaan 's ochtends de Ganges in om zich te wassen, de was en afwas te doen, tanden te poetsen, lekker een frisse duik te nemen (ahum), te bidden, sommige mensen drinken het water zelfs!!!!!!! Voor ons is dit onvoorstelbaar smerig, aangezien in deze zelfde rivier lijken op de bodem liggen, dode koeien (en andere dieren) drijven en niet te vergeten het riool erin wordt geloosd!
Het hele nut van de zeep gaat bij ons helemaal verloren als je ziet dat die mensen zich met dat water wassen.
Hier gaat heiligheid blijkbaar ver voor de hygiene!
Wat een stad! Heel bijzonder, maar we hadden het hier geen dag langer vol kunnen houden!
Veel liefs,
Christine en Lisette
Eenmaal in Varanasi, midden in de nacht, gingen we op zoek naar een guest house. Na meerderen te hebben gekeurd kwamen we uit bij de 'Yogi Lodge', aanbevolen door de Lonely Planet.
Eindelijk even douchen en snel een tukje doen. Tet had haar inmiddels smerige raincover op het balkon te luchten gehangen en de volgende ochtend was hij ineens verdwenen... Een mysterie, totdat we de vele aapjes ineens zagen verschijnen. Blijkbaar was een aapje ermee aan de haal gegaan, maar gelukkig heeft ons guest-house personeel de raincover uit de grijpgrage handjes van de aapjes weten te redden!
Volgens de Lonely Planet zit er om de hoek van onze Lodge een heel goed restaurant, genaamd 'Ganga Fuji', dus wij dachten, laten we eens even een kijkje nemen. Na een halfuur zoeken gaven we het op en gingen terug naar de lodge... Wat blijkt, er zitten maar liefst 3/4 'Yogi Lodges' verspreid door Varanasi, die allemaal teren op het succes dat die ene 'echte' Yogi Lodge heeft, door de Lonely Planet. Wij blijken op de kaart dus heel ergens anders te zitten dan we oorspronkelijk dachten, fijn...
Maar volgens de verscheidene andere gasten in de Lodge is dit geen slechte locatie en is er een sluiproute om naar het centrum van de oude stad te komen.
Varanasi is een van de heiligste steden in India, omdat de heilige rivier de 'Ganges' hier langs loopt. De stad bestaat uit een doolhof van smalle steegjes, afgeladen met kleine winkeltjes (die de steegjes nog smaller maken dan ze al zijn). Ook stikt het hier helaas van de koeienvlaaien, afkomstig van al die (smelly) 'holy cows', wat vooral erg fijn is als je 's avonds terug naar je lodge moet lopen via al die niet-verlichte steegjes. Een aantal keer per dag een: "Fletsj,... ieuwl", is hier geen uitzondering.
Naast de smalle steegjes in het oude centrum zijn er ook nog heel wat grotere wegen, deze zijn minstens even smerig en helemaal volgepropt met riksha's. Je komt in een kwartier nauwelijks een centimeter vooruit en het verkeer rijdt hier abnormaal roekeloos. Het is nog een wonder dat we maar een keer een aanrijdinkje hebben gehad met een andere riksha.
Langs de Ganges bevinden zich hier meerdere 'Ghats'. De Ghats zijn soort poorten tot de stad, waarvan een aantal in het bezit zijn van verschillende Maharaja's.
Aan de 'main ghat', de 'Dasashwamedh Ghat', vindt elke avond een speciale ceremonie plaats, die honderden Indiers en ook veel toeristen komen aanschouwen. (Foto's zullen hopelijk verduidelijking bieden.)
Deze ceremonie is bedoeld om de heilige rivier (en de goden) te vereren door middel van zang en offers. Elke avond drijven honderden kaarsjes over het water (die je kunt kopen als soort offer) en gooien mensen muntgeld in de rivier, dat er vervolgens heel onceremonieel weer wordt uitgevist door een bijdehand (of juist slim) jongetje met een soort magneet-hengel, geweldig!
Varanasi is in India, DE plek om dood te gaan, hoe vreemd dat ook klinkt... Dit komt door de heilige Ganges-rivier. Elke 24 uur worden hier soms wel zo'm 500/600 lichamen verbrand aan een van de 'burning ghats' en vervolgens worden de restanten te water gelaten.
Onze 2e avond in Varanasi hebben we de grootste 'burning ghat' bezocht, vanwege te zoveelste power-cut zag dit hele gebeuren er nog duisterder uit dan het al is. In het donker zie je een stuk of 15 brandstapels, die 24/7 branden.
Dood is hier de normaalste zaak van de wereld en wordt ook heel zakelijk benaderd. We hebben hier een man ontmoet die ons alles heeft uitgelegd over de regels en tradities die met deze verbrandingen gepaard gaan. Hij liet ons alles (gewild of niet) van wel heel dichtbij meemaken. In een aantal vuren waren nog resten van lichamen zichtbaar, zoals uitstekende voeten of hoofden...!!! Geregeld onderbrak hij zijn verhaal, omdat er een processie met een nieuw lichaam langs moet, doodeng.
Hij wist ons te vertellen dat niet alle lichamen gecremeerd mogen worden en in plaats daarvan aan een blok cement in de rivier worden geloosd! Tot deze groep behoren: (jonge) kinderen, zwangere vrouwen, priesters, lepra-patienten (om de hele aparte reden dat deze lichamen te erg stinken als ze verbrand worden) en mensen die door een dier gedood zijn.
We vonden de burning ghat heel interessant en bijzonder, maar tegelijkertijd even beangstigend! Veel erger dan de dieren-slachting tijdens Dasain...
Onze laatste dag in Varanasi stonden we heel vroeg op, om een boottrip op de Ganges te doen tijdens de zonsopgang. Hier maakten we een bijzonder Ganges-ochtend-ritueel mee, namelijk het 'bathing' in de rivier!
Duizenden Indiers gaan 's ochtends de Ganges in om zich te wassen, de was en afwas te doen, tanden te poetsen, lekker een frisse duik te nemen (ahum), te bidden, sommige mensen drinken het water zelfs!!!!!!! Voor ons is dit onvoorstelbaar smerig, aangezien in deze zelfde rivier lijken op de bodem liggen, dode koeien (en andere dieren) drijven en niet te vergeten het riool erin wordt geloosd!
Het hele nut van de zeep gaat bij ons helemaal verloren als je ziet dat die mensen zich met dat water wassen.
Hier gaat heiligheid blijkbaar ver voor de hygiene!
Wat een stad! Heel bijzonder, maar we hadden het hier geen dag langer vol kunnen houden!
Veel liefs,
Christine en Lisette
-
09 November 2007 - 12:09
Sjoerd:
Heiligheid voor hygiëne ! haha haha
En dat terwijl ik mij op dit moment moet bezig houden met een losgeschoten temperatuurindicator op een of ander gas-platform op de Noordzee.
Dank jullie wel voor deze les in culturele antropologie.
-
09 November 2007 - 12:53
Jeroen:
Namaste tet en christine! Mooie verhalen! Zelf net terug van een maand reizen door Nepal en India. Ook een onvergetelijke ervaring. Als je het in Varanasi kan uithouden, neem dan als je tijd hebt een middag Old Dehli op in je reisschema... Zie en je zal verstelt staan! Blijf genieten! Geluk, Gras -
09 November 2007 - 13:39
Mam Van Lisette:
Wat beschrijven jullie ook dit weer zo... 'levendig' is dit keer misschien niet helemaal het goede woord! :-)
heel knap! -
09 November 2007 - 15:28
Papa Peter:
Wat een "fantastische belevenissen" hoewel leven er weinig mee te maken heeft..
Weer veel ervaringen rijker in ieder geval!
Ook dit verhaal fantastisch beschreven. Wellicht een beroep voor jullie als schrijsters van reisverhalen? -
09 November 2007 - 15:37
Ton Van De Graaf:
Jullie talent als schrijfsters komt nu nog beter naar voren.
Ik volg jullie avonturen met plezier. -
09 November 2007 - 16:10
Christine's Mom:
9 Nov. 2007
All I could say is W-O-W! What an experience you've got guys. I am realy proud of you both on how you handle the situation over there...needless to say, in every place you're at. It's so amazing so keep on going and make the best of your adventure ---this is something you will always cherish and reminisce the rest of your lives. Please keep us updated and God Bless you both every step of the way.
Love and kisses to both of you,
MOM LINA -
09 November 2007 - 17:51
Veer:
chicka's!! vergeet tussen de avonturen door niet je sinterklaasgedicht te schrijven;) echt weer een paar geweldige belevenissen! mis jullie, xx liefs!! -
09 November 2007 - 21:48
Mikey:
Ik moet zeggen...jullie hebben inderdaad schrijverstalent haha:D Misschien bij terugkomst de verhalen bundelen en uitgeven?:P Haha, maar nu serieus, wat een bijzondere ervaringen zijn jullie nu weer rijker! Blijf genieten! kuss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
