LAGAO!
Door: Christine en Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
03 Oktober 2007 | India, New Delhi
Holy COW!
We zitten pas 3 dagen in Delhi, maar we zijn al heel wat ervaringen rijker! Wat een chaos! Het is hier heel bijzonder en indrukwekkend, maar meer dan alles ook erg overweldigend.
Op de avond van aankomst werden we opgewacht door twee 'mannetjes' van ons hotel. Ze stonden al lachend op ons te wachten (tussen wel honderd andere 'mannetjes' die toeristen op kwamen halen van het vliegveld). Met onze overpriced 'prive-autootje' werden we naar ons hotel gebracht: Rak International Hotel aan de main bazaar, overdag de meest hectische straat van Delhi (ongeveer even breed als een normale straat in Nederland, maar overladen met winkeltjes, kraampjes, auto’s, riksha’s en honderden mensen!)! Alleen al op weg van de auto naar de ingang van het hotel stonden wel minstens 6 koeien. Aangezien we een lange nacht hadden, zijn we maar direct gaan slapen.
Op dag 2 (1 oktober) vertrokken we vol goede moed naar het treinstation van Delhi om ons treinkaartje naar Gorakhpur te regelen (de tussenstop op weg naar Pokhara, Nepal). Bij het station werd ons echter verteld dat wij, als toerist-zijnde, onze treinkaartjes moesten regelen bij een government tourist office, waar wij, “heel toevallig”, ook voor een goedkoop prijsje naar toe konden worden gebracht. Na heel braaf onze lonely planet geraadpleegd te hebben, bleek inderdaad dat er een government tourist office was, die ons kon helpen. Aldaar bleken helaas (tenminste volgens de zeer-behulpzame-aardige-medewerker) GEEN TREINKAARTJES beschikbaar te zijn naar Nepal, voor minstens 2 weken! Wat nu?! In de allerlaagste klasse reizen (tussen de “gevaarlijke” mensen, 12 uur lang STAAN n.b?) ? Vliegen naar Kathmandu voor 100 euro? Of eerst India zien en daarna pas naar Nepal? Dat schopt onze plannen even behoorlijk in de war…
Hopeloos wanhopig verlieten we de tourist-office, wanneer we 2 vriendelijke jonge Indiers, genaamd Omar (21 jaar) en Yasir (23 jaar), tegen het lijf liepen. Na een halfuurtje met hun te hebben gepraat besloten we samen te gaan lunchen (op hun kosten welteverstaan). Omdat wij nauwelijks beschikken over kennis van restaurants in Delhi, kozen zij een restaurant. We belandden in een heel mooi/luxe restaurant (overigens ook heel duur, nouja niet heel duur, maar we zijn natuurlijk wel budget-reizigers), en maakten voor het eerst kennis met de Indiase kookkunsten… Enigszins angstig over het waarschijnlijk bijzondere eten, lieten wij de twee ‘ras-echte’ Indiers voor ons bestellen. Het was prima: het zag er bijzonder uit en het is zeker geen hollandse stamppot, maar het smaakte absoluut niet té exotisch.
Na de maaltijd bleven we nog lang nakletsen; zij bleken twee neven (in hun woorden: ‘cousin-brothers’) te zijn, die zelf niet in Delhi wonen, maar in Kashmir. Ze vliegen bijna wekelijks op en neer naar Delhi alleen om uit te gaan! Deze ‘richboys’ beschikken namelijk over rijke papa’s die een hotelketen bezitten. Zij hebben alleen hun middelbare school afgemaakt en nemen over 5 jaar papa’s business over.
We maakten kennis met een paar Indiase spreuken, zoals: “Don’t worry, have a chicken curry”, “LAGAO” (“KEEP UP”), “What to do? Let’s go Kathmandu” en “Just Chillax!”, wel toepasselijk aangezien we nog steeds niet over ons: hoe-komen-we-nou-in-Nepal?-vraagstuk heen waren!
Zij vertelden ons dat 2 oktober Ghandi’s verjaardag is en vrijwel ALLES is gesloten. Dat wisten wij niet… Ook waren zij van plan om 2 oktober terug te keren naar hun woonplaats, aangezien er die dag toch niets te beleven zou zijn en omdat elk jaar op Ghandi’s verjaardag er in Delhi bomaanslagen zijn van terroristen! Vorig jaar ontplofte er een bom direct voor ons hotel!!! “But not to worry, have a chicken curry…”
Omdat ze blijkbaar erg op ons gezelschap gesteld waren, vroegen zij ons mee uit te gaan naar een club in Delhi. Na even te hebben opgefrist, haalde Yasir ons op bij het hotel en gingen we met Omar’s huurauto uit. Je kon wel merken dat deze richboys erg van crossmotor-rijden houden, want we hebben (met de handjes vast) doodsangsten uitgestaan in die auto; ze reden zelfs voor India’s doen als een stel malloten! Allereerst gingen we naar de luxe club genaamd: ‘Kuki’ (betekent blijkbaar ‘happiness’, in “some European country”.) Daar dronken we een - er bijzonder mooi uitziende - ‘Martini Lime Cocktail’, ter waarde van 3 nachten in ons hotel. Maar Ghandi’s verjaardag kwam er aan, dus was er nauwelijks publiek en zou de club vroeg sluiten We besloten naar een andere superdeluxe club te gaan, ditmaal bij het zwembad van een 5-sterren hotel, waarin de op de 5 na mooiste club ter wereld zich bevindt, maar ook deze keer gooide Ghandi roet in het eten.
Nadat Yasir een paar van zijn vriendjes had gebeld, vertrokken we opnieuw, naar een derde locatie: een ‘Farmhouse’ van een of ander rijkeluisjong, een gigantische villa, waar ze race-paarden houden (1 van de 22 familiehuizen), inclusief cricketveld.
Hier heeft Lisette haar cricket-kunsten vertoond en hebben we de rest van de avond/nacht ‘gechillaxed’.
Toen wij het om 8 uur ‘s ochtends wel redelijk hadden gehad, bracht Yasir ons onmiddelijk naar een tourist office. Deze had hij door middel van zijn vele connecties, ondanks Ghandi’s verjaardag speciaal voor ons laten openen.
Hier werd ons nogmaals verteld dat het onmogelijk was om een treinkaartje te regelen van Delhi naar Gorakhpur. Behalve, als wij later vanaf Agra een trein nemen en daarvoor alvast wat van India zien, (wat de tourist-office natuurlijk wel direct voor ons kon regelen). De wanhoop nabij, boekten we deze tour, hoe zouden we anders in Nepal moeten komen? De tour bestond uit: 1 dag delhi, 2 nachten Jaipur, 1 nacht Agra en vanaf daar een trein naar Gorakhpur met een prive-auto + gids/chauffeur.
Na onze delhi-tour waar we alle highlights van Delhi (in vogelvlucht) hebben bezocht en Lisette wel 10 keer met een Indier op de foto moest (ze was blijkbaar interessanter dan ‘De Highlight’, werden we weer terug bij de tourist office gedropt.
Lisette had al de hele dag het idee dat we afgezet waren en besloot daar meteen op internet op te zoeken of er nog plaatsen vrij waren in de trein. En jawel…….. Er waren nog zat plaatsen vrij, echter niet in de trein die we bij tourist bureau 1 hadden besproken. Lisette werd direct behoorlijk pissig en eiste een total refund, we hadden de tour immers alleen maar geboekt op voorwaarde dat er onmogelijk een trein beschikbaar was. Ons werd verteld de volgende dag terug te keren om ons geld te innen.
We zijn direct naar het station gegaan om ons treinkaartje op te halen, wat, tot onze blijdschap, totaal geen probleem was (o, wat waren we toch naief!). In onze blijdschap zijn we compleet vergeten ons wisselgeld terug te vragen en alsnog iets te veel voor de trein betaald.
Vanochtend werden we om 9 uur opgehaald om ons geld op te halen bij de tourist-office. Jammer genoeg konden we niet een volledige teruggave krijgen (ergens in de kleine lettertjes van ons contract stond: applicable 25% cancellation charge, we wisten niet dat dat dát betekende!). 50 euro weg… daar gaat ons budget! LAGAO……
Zelfs de allervriendelijkste Indiers zijn niet altijd te vertrouwen, zo blijkt. Weer wat geleerd!
Naast ons gestress hebben we al heel wat van de cultuur van India mogen proeven. Veel lieve en behulpzame mensen en heel veel mooie kleuren.
Er is een groot verschil tussen arm en rijk, het rijkeluisjong met de villa had bijvoorbeeld maar liefst 4 ‘servants’, die hem op zijn wenken bedienden (een bedankje kan er overigens niet van af):
L: “Shouldn’t you thank him? He walked way over here, just to light your cigarette.”
Yamal: “It’s okay, I know this guy, I pay him…”
‘s Nachts zie je veel mensen op straat slapen (ook veel jonge kindjes), en overdag word zie je overall bedelaars, de een nog mismaakter dan de ander. Bijvoorbeeld gister liep er een man bedelend naar onze riksha met een aanhangsel ter grootte van een kinderhoofd uit zijn buik. Ook arme kindjes proberen dingen aan je te verkopen, terwijl je voor het stoplicht staat. Vreselijk om te zien… wat een land!
We gaan nu wat eten en pakken zo de trein! Op naar ons volgende avontuur in Nepal, maar eerst 12 uur in de trein en vervolgens 12 met de bus……. LAGAO!
Veel liefs,
Lisette en Christine
p.s. We beloven dat we het de volgende keer wat korter houden.
We zitten pas 3 dagen in Delhi, maar we zijn al heel wat ervaringen rijker! Wat een chaos! Het is hier heel bijzonder en indrukwekkend, maar meer dan alles ook erg overweldigend.
Op de avond van aankomst werden we opgewacht door twee 'mannetjes' van ons hotel. Ze stonden al lachend op ons te wachten (tussen wel honderd andere 'mannetjes' die toeristen op kwamen halen van het vliegveld). Met onze overpriced 'prive-autootje' werden we naar ons hotel gebracht: Rak International Hotel aan de main bazaar, overdag de meest hectische straat van Delhi (ongeveer even breed als een normale straat in Nederland, maar overladen met winkeltjes, kraampjes, auto’s, riksha’s en honderden mensen!)! Alleen al op weg van de auto naar de ingang van het hotel stonden wel minstens 6 koeien. Aangezien we een lange nacht hadden, zijn we maar direct gaan slapen.
Op dag 2 (1 oktober) vertrokken we vol goede moed naar het treinstation van Delhi om ons treinkaartje naar Gorakhpur te regelen (de tussenstop op weg naar Pokhara, Nepal). Bij het station werd ons echter verteld dat wij, als toerist-zijnde, onze treinkaartjes moesten regelen bij een government tourist office, waar wij, “heel toevallig”, ook voor een goedkoop prijsje naar toe konden worden gebracht. Na heel braaf onze lonely planet geraadpleegd te hebben, bleek inderdaad dat er een government tourist office was, die ons kon helpen. Aldaar bleken helaas (tenminste volgens de zeer-behulpzame-aardige-medewerker) GEEN TREINKAARTJES beschikbaar te zijn naar Nepal, voor minstens 2 weken! Wat nu?! In de allerlaagste klasse reizen (tussen de “gevaarlijke” mensen, 12 uur lang STAAN n.b?) ? Vliegen naar Kathmandu voor 100 euro? Of eerst India zien en daarna pas naar Nepal? Dat schopt onze plannen even behoorlijk in de war…
Hopeloos wanhopig verlieten we de tourist-office, wanneer we 2 vriendelijke jonge Indiers, genaamd Omar (21 jaar) en Yasir (23 jaar), tegen het lijf liepen. Na een halfuurtje met hun te hebben gepraat besloten we samen te gaan lunchen (op hun kosten welteverstaan). Omdat wij nauwelijks beschikken over kennis van restaurants in Delhi, kozen zij een restaurant. We belandden in een heel mooi/luxe restaurant (overigens ook heel duur, nouja niet heel duur, maar we zijn natuurlijk wel budget-reizigers), en maakten voor het eerst kennis met de Indiase kookkunsten… Enigszins angstig over het waarschijnlijk bijzondere eten, lieten wij de twee ‘ras-echte’ Indiers voor ons bestellen. Het was prima: het zag er bijzonder uit en het is zeker geen hollandse stamppot, maar het smaakte absoluut niet té exotisch.
Na de maaltijd bleven we nog lang nakletsen; zij bleken twee neven (in hun woorden: ‘cousin-brothers’) te zijn, die zelf niet in Delhi wonen, maar in Kashmir. Ze vliegen bijna wekelijks op en neer naar Delhi alleen om uit te gaan! Deze ‘richboys’ beschikken namelijk over rijke papa’s die een hotelketen bezitten. Zij hebben alleen hun middelbare school afgemaakt en nemen over 5 jaar papa’s business over.
We maakten kennis met een paar Indiase spreuken, zoals: “Don’t worry, have a chicken curry”, “LAGAO” (“KEEP UP”), “What to do? Let’s go Kathmandu” en “Just Chillax!”, wel toepasselijk aangezien we nog steeds niet over ons: hoe-komen-we-nou-in-Nepal?-vraagstuk heen waren!
Zij vertelden ons dat 2 oktober Ghandi’s verjaardag is en vrijwel ALLES is gesloten. Dat wisten wij niet… Ook waren zij van plan om 2 oktober terug te keren naar hun woonplaats, aangezien er die dag toch niets te beleven zou zijn en omdat elk jaar op Ghandi’s verjaardag er in Delhi bomaanslagen zijn van terroristen! Vorig jaar ontplofte er een bom direct voor ons hotel!!! “But not to worry, have a chicken curry…”
Omdat ze blijkbaar erg op ons gezelschap gesteld waren, vroegen zij ons mee uit te gaan naar een club in Delhi. Na even te hebben opgefrist, haalde Yasir ons op bij het hotel en gingen we met Omar’s huurauto uit. Je kon wel merken dat deze richboys erg van crossmotor-rijden houden, want we hebben (met de handjes vast) doodsangsten uitgestaan in die auto; ze reden zelfs voor India’s doen als een stel malloten! Allereerst gingen we naar de luxe club genaamd: ‘Kuki’ (betekent blijkbaar ‘happiness’, in “some European country”.) Daar dronken we een - er bijzonder mooi uitziende - ‘Martini Lime Cocktail’, ter waarde van 3 nachten in ons hotel. Maar Ghandi’s verjaardag kwam er aan, dus was er nauwelijks publiek en zou de club vroeg sluiten We besloten naar een andere superdeluxe club te gaan, ditmaal bij het zwembad van een 5-sterren hotel, waarin de op de 5 na mooiste club ter wereld zich bevindt, maar ook deze keer gooide Ghandi roet in het eten.
Nadat Yasir een paar van zijn vriendjes had gebeld, vertrokken we opnieuw, naar een derde locatie: een ‘Farmhouse’ van een of ander rijkeluisjong, een gigantische villa, waar ze race-paarden houden (1 van de 22 familiehuizen), inclusief cricketveld.
Hier heeft Lisette haar cricket-kunsten vertoond en hebben we de rest van de avond/nacht ‘gechillaxed’.
Toen wij het om 8 uur ‘s ochtends wel redelijk hadden gehad, bracht Yasir ons onmiddelijk naar een tourist office. Deze had hij door middel van zijn vele connecties, ondanks Ghandi’s verjaardag speciaal voor ons laten openen.
Hier werd ons nogmaals verteld dat het onmogelijk was om een treinkaartje te regelen van Delhi naar Gorakhpur. Behalve, als wij later vanaf Agra een trein nemen en daarvoor alvast wat van India zien, (wat de tourist-office natuurlijk wel direct voor ons kon regelen). De wanhoop nabij, boekten we deze tour, hoe zouden we anders in Nepal moeten komen? De tour bestond uit: 1 dag delhi, 2 nachten Jaipur, 1 nacht Agra en vanaf daar een trein naar Gorakhpur met een prive-auto + gids/chauffeur.
Na onze delhi-tour waar we alle highlights van Delhi (in vogelvlucht) hebben bezocht en Lisette wel 10 keer met een Indier op de foto moest (ze was blijkbaar interessanter dan ‘De Highlight’, werden we weer terug bij de tourist office gedropt.
Lisette had al de hele dag het idee dat we afgezet waren en besloot daar meteen op internet op te zoeken of er nog plaatsen vrij waren in de trein. En jawel…….. Er waren nog zat plaatsen vrij, echter niet in de trein die we bij tourist bureau 1 hadden besproken. Lisette werd direct behoorlijk pissig en eiste een total refund, we hadden de tour immers alleen maar geboekt op voorwaarde dat er onmogelijk een trein beschikbaar was. Ons werd verteld de volgende dag terug te keren om ons geld te innen.
We zijn direct naar het station gegaan om ons treinkaartje op te halen, wat, tot onze blijdschap, totaal geen probleem was (o, wat waren we toch naief!). In onze blijdschap zijn we compleet vergeten ons wisselgeld terug te vragen en alsnog iets te veel voor de trein betaald.
Vanochtend werden we om 9 uur opgehaald om ons geld op te halen bij de tourist-office. Jammer genoeg konden we niet een volledige teruggave krijgen (ergens in de kleine lettertjes van ons contract stond: applicable 25% cancellation charge, we wisten niet dat dat dát betekende!). 50 euro weg… daar gaat ons budget! LAGAO……
Zelfs de allervriendelijkste Indiers zijn niet altijd te vertrouwen, zo blijkt. Weer wat geleerd!
Naast ons gestress hebben we al heel wat van de cultuur van India mogen proeven. Veel lieve en behulpzame mensen en heel veel mooie kleuren.
Er is een groot verschil tussen arm en rijk, het rijkeluisjong met de villa had bijvoorbeeld maar liefst 4 ‘servants’, die hem op zijn wenken bedienden (een bedankje kan er overigens niet van af):
L: “Shouldn’t you thank him? He walked way over here, just to light your cigarette.”
Yamal: “It’s okay, I know this guy, I pay him…”
‘s Nachts zie je veel mensen op straat slapen (ook veel jonge kindjes), en overdag word zie je overall bedelaars, de een nog mismaakter dan de ander. Bijvoorbeeld gister liep er een man bedelend naar onze riksha met een aanhangsel ter grootte van een kinderhoofd uit zijn buik. Ook arme kindjes proberen dingen aan je te verkopen, terwijl je voor het stoplicht staat. Vreselijk om te zien… wat een land!
We gaan nu wat eten en pakken zo de trein! Op naar ons volgende avontuur in Nepal, maar eerst 12 uur in de trein en vervolgens 12 met de bus……. LAGAO!
Veel liefs,
Lisette en Christine
p.s. We beloven dat we het de volgende keer wat korter houden.
-
03 Oktober 2007 - 12:30
Lisette En Christine:
Wat leuk! Ik wou dat ik er bij was...;) -
03 Oktober 2007 - 12:46
Peter:
Meiden, fantastisch om jullie belevenissen te lezen!
Sterkte voor de treinreis.
LAGAO!
Pappa -
03 Oktober 2007 - 12:52
Baue:
Wat leuk om te lezen dat jullie het naar jullie zin hebben! :-)
Maar er zijn ook een hoop ernstige dingen te zien, zo te lezen.
Zielig voor die zwerfkindjes...
Hopelijk zullen jullie nog heel veel minder-nare dingen zien (hoewel het natuurlijk ook goed is om eens te zien hoe slecht een ander mens het kan hebben). Ben benieuwd naar jullie volgende avonturen ;-)
Nog veel plezier!
Liefs, Baue -
03 Oktober 2007 - 13:11
Laura:
:) super leuk! geniet ervan en succes in de trein!! liefs! -
03 Oktober 2007 - 13:14
Sjoerd:
Lisette,
Wat een mooi verhaal. Goed geschreven.
Volgende keer graag weer zo lang.
Jullie hebben al veel meegemaakt.
je neef. -
03 Oktober 2007 - 13:24
Brigitte:
Veel plezier en geniet ervan! -
03 Oktober 2007 - 13:33
Minke:
Tet en Kit!!
Wat raar dat jullie nu in India zitten en ik aan de andere kant van de wereld.. Heel leuk om alles zo te kunnen volgen en ben heel benieuwd hoe jullie het in Nepal gaan hebben!
Tet, leuk dat ik je nog even aan de tel had net voordat je ging en Kit jij nam niet op helaas..
Liefs uit Amerika -
03 Oktober 2007 - 14:12
Mikey:
Heeyy! Erg leuk om van jullie ter horen! Verhaal hoeft niet korter hoor de volgende keer:P denk dat we t allemaal met plezier lezen! Succes en sterkte met de treinreis! -
03 Oktober 2007 - 14:44
Tien:
very nice!! heel mooi die rijkeluisjongens! sterkte voor de lange rit in de trein!! tot mails!! kus -
03 Oktober 2007 - 15:03
Salomé:
Tet en Chrisss!
wat een geweldig verhaal! nu al! wat hebben jullie al veel meegemaakt! houd het de volgende keer net zo lang want het is geweldig om te lezen!
laaat je niet naaaien, poeperds!!:P
heeeel
veeeel
plezier!
geniet ervan!
ik ben hier aan het feesten en kateren ivm leids ontzet!
KUSSS Sa -
03 Oktober 2007 - 15:46
Steef:
Hey lieve meiden!
Ik zie dat jullie je - ondanks alle choas, bedelaars en afzetters - prima redden! 'You love it, or you hate it' zegt altijd iedereen over India, maar ik weet zeker dat dat alles te maken heeft met je attitude en gevoel voor humor - en die zijn super bij jullie! 'No worry take a chickencurry!' Haha. Maar wat is India een bijzonder land he? Zo kleurrijk en overweldigend! En wat hebben jullie alweer veel meegemaakt! Leuk ook, dat jullie mee uit zijn genomen door die twee locale jongens. Kijk uit naar de volgende update!
Geniet, geniet, geniet,
Een hele dikke kus, Steef
-
03 Oktober 2007 - 15:57
Oma, :
Heel erg leuk om je belevenissen te lezen. Ik vind het allemaal vreselijk interessant en begrijp dat jullie heelerg genieten en iedere dag heel veel leren van al die bijzondere gewoontes. Ik begrijp dat jullie een hele lange treinreis gaan maken maar ik vraag me af of jullie ook nog kunnen slapen. Wanneer komt de familie van Lisette aan in Nepal? En hoe lang gaan jullie samen Nepal ontdekken.Ik vind het heel erg ondernemend wat jullie allemaal doen en ik begrijp heel goed dat jullie af en toe voor vreemde situaties komen te staan waar je hier niet van hebtkunen dromen. Ik wens jullie heel veel geluk hier in je verdere reis en hoop nog dikwijls iets van jullie te horen. Heel veel liefs van Oma Haag.
We zitten hier lekker voor de kachel in de nattigheid (buiten dan)en kou. Veel plezier verder en vertrouw niet al die Indiers. Groeten van Fred en ook van Betty, Liza, Han en Freek (is vandaag op 3 daags kamp gegaan met school).
Tot horens. -
03 Oktober 2007 - 15:57
Alex:
Inderdaad een heeel lang verhaal, maar wel heel leuk om te lezen! ziet er naar uit dat jullie een leuke tijd hebben en tegemoet gaan. heel veel plezier! kuss(k)
en groetjes van pa, ma, digna en rein -
03 Oktober 2007 - 18:10
Mam En Pap Van Tet:
Morgen vliegen we jullie tegemoet! We zijn overmorgen in Kathmandu, waar we elkaar, na al onze/jullie avonturen (in hemelsnaam voorzichtig: nóóit meer naar privéhuizen!!!) 26 oktober in het Summit-hotel zullen zien!!
Lieverds, geniet,wees voorzichtig,succes met de Jomsontrack!
Mam en Pap (van Tet) -
03 Oktober 2007 - 18:13
Ina:
Ik zie dat jullie wat fanatieker zijn met de verhalen dan ik.. Very nice!! Chickies geniet van jullie avontuur! Heel veel liefs, -
03 Oktober 2007 - 21:44
Floor:
Wow, jullie hebben al zoveel meegemaakt! :) en dat is pas de eerste week...sterkte en veel plezier in Nepal!
KUS -
03 Oktober 2007 - 22:25
Dominique:
Hey chica's! Wat een super cool verhaal. En je moet absoluut niet kortere verhaaltjes schrijven volgende keren, k vind t super leuk! Heeel veel plezier - en tof dat jullie me op de mailinglijst hebben gezet.
kus X do -
03 Oktober 2007 - 22:32
Emma:
Ey! wat super vet allemaal!!
ga lekker genieten!!
kusjes
-
04 Oktober 2007 - 16:55
Veer:
mmm NAIEF dat klinkt me bekend in de oren.... ach daar kan je niks aan doen!
haha xx veer -
04 Oktober 2007 - 19:05
Pauline:
Heel leuk jullie avonturen te lezen!! Straks alle verhalen van de Nepalgroep, kijk er echt naar uit vanuit t Lochemse. Het ga jullie goed en veel plezier in Nepal.!!Hoop nog veel met jullie mee te genieten, be carefull! en liefs voor allen in Kathmandu -
04 Oktober 2007 - 19:09
Maxime:
Ladies! Wat een avontuuuuuren! Gaaf hoor. Vooral het verhaal van de twee 'cousin-brothers' vond ik erg amusant. Ben benieuwd naar jullie nieuwe verhalen! Wat zal het Maerlant nu ver weg lijken voor jullie..haha
xx -
04 Oktober 2007 - 19:59
Daan :
leuk om jullie avonturen allemaal te lezen. Geniet er van maar dat is geloof ik wel overbodig om te zeggen
Veel Plezier -
06 Oktober 2007 - 15:31
Robert Oomen:
hey girls sorry dat ik jullie afscheid heb moeten missen. ik was er graag bij geweest. jullie avonturen klinken super, keep it up, over 18 dagen zit ik in nieuw zeeland en zullen jullie ook van mij de mailtjes ontvangen. have fun, kiss rob -
06 Oktober 2007 - 23:15
Vera:
chickies!!
zo te horen hebben jullie het op en top naar je zin daarzo! te mooi van dat 'don't worry have a chicken curry!' haha.. hoop snel weer wat te horen van jullie! heeel veel liefs, xxxxx veer! -
07 Oktober 2007 - 15:38
Lisette Van Namen:
Damn, klinkt als een behoorlijk avontuur! Geniet er van!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
